SKÓRA – największy z narządów ciała
ludzkiego – pełni niebywale trudne i
ważne zadania.
Ochrania wszystkie narządy wewnętrzne, zabezpiecza organizm
przed szkodliwym wpływem czynników zewnętrznych, pomaga
utrzymać odpowiednią temperaturę ciała, odbiera bodźce
z otoczenia, produkuje witaminę D, melaninę, chroni przed
wnikaniem drobnoustrojów.
Mnogość i różnorodność zadań wymaga zróżnicowania anatomicznego, dlatego
skóra składa się z trzech warstw, które są ze sobą ściśle połączone, aby jak
najlepiej spełniać wszystkie funkcje: naskórka, skóry właściwej oraz tkanki
podskórnej.
Naskórek przykrywa szczelnie powierzchnię skóry. Jest najbardziej zewnętrzną,
beznaczyniową, obumarłą powłoką ciała, a w głębszych warstwach żywą
tkanką, która dzięki swoim właściwościom doskonale osłania ciało przed
czynnikami zewnętrznymi, mogącymi stać się zagrożeniem dla organizmu. Jest
zbudowany wielowarstwowo i posiada zdolność samoregeneracji.
Skóra właściwa, zwana także skórną tkanką łączną, składa się z silnego oraz
gęstego połączenia sprężystych włókien kolagenowych, w którym jak w
„rusztowaniu” są osadzone naczynia krwionośne, włosy, gruczoły łojowe i
potowe, włókna nerwowe, żywe komórki i inne struktury skórne.
Tkanka podskórna jest najgłębiej znajdującą się warstwą skóry, dzięki obfitej
budowie osłania i stabilizuje narządy wewnętrzne.
Skóra odbiera sygnały i aktywnie ripostuje na takie czynniki jak: ucisk,
temperatura otoczenia, szkodliwe promieniowanie ultrafioletowe słońca,
toksyny, alergeny, itp. W licznych sytuacjach aktywnie niweluje negatywne
oddziaływania. Sprężyście reaguje na ucisk i jego twardość odpowiednio
dostosowując odpowiedź.
Skóra niemowlęcia jest cieńsza niż osoby dorosłej, bardziej wrażliwa na
promieniowanie słoneczne, jaśniejsza, skłonna do podrażnień. Wymaga bardzo
starannej pielęgnacji, szczególnie w pierwszych miesiącach życia dziecka.
Zamknij